2022 Eeuwige Roem toernooi november

 

De tiende editie van dit gezellige en succesvolle toernooi. Toen André en Marianne er begin dit jaar mee startten konden ze niet bevroeden dat het elke keer weer een prima invulling voor de vrijdagmiddag bleek. Iets voor half twee opende André het toernooi met de mededeling dat er 36 deelnemers waren, maar dat hij er nog wel een of twee verwachtte. Dat bleek ook, de 37^e had in gedachten dat de aanvang om twee uur was (foutje). Dus een partij via een vijftal.

Drie ronden werden afgewerkt, de eerste speelde ik op baan 3 met Frans Arrachart en die had er wel zin in vandaag. Alle boules bovenop de but en wat de tegenstanders ook probeerden, die boule bleef liggen. Tja, en dan nog wat puntjes er bij sprokkelen en in vijf mènes was het bekeken, 13-0. Geheel tegen mijn principes in, maar soms loopt het spel nu eenmaal zo. Marianne was nog in de keuken bezig met het snijden van de hapjes toen wij gevieren binnen twintig minuten al koffie kwamen drinken.

De tweede partij met George op de o zo vervelende baan 15, de knikkerbaan. Laat je boule vallen en hij rolt wel richting de but. Maar ja, de snelheid is van evident belang. Na een 7-0 voorsprong stokte de productie van ons beiden en tegenstanders Nel en Wim kwamen allengs dichterbij. Erop en erover dachten ze daarna, maar uiteindelijk wisten we de partij met 13-11 te winnen. Alle vier hadden we zoiets van volgende partij maar weer ergens op een van de banen 2 tot en met 12, dit is niet zo heel leuk spelen, gauw volgooien met grind.

In ronde drie speelde ik met op baan twee met Jan van der Haas, tegen Dietmar en Peter van Dijk. Lange ballen troef, de but vloog over de baan en stopte ergens rond de negen en een halve meter. Geen lekkere afstand voor de tireurs, maar als je maat de boule dicht in de buurt van de but deponeert moet je toch wat. Het werd een nek-een-nek gevecht en op het beslissende moment gooiden Dietmar en Peter een fractie beter dan Jan en ik. Met 11-13 dolven we het onderspit, spijtig, maar ook wel verdiend.

Tja, en zo wachtte eenieder aan het einde van de speelronden in de kantine op de verlossende woorden van André. Terwijl hij de stand bijwerkte ging Marianne rond met de hapjes en waren de gesprekken aan tafel in volle gang. Toen André met de uitslag kwam aanlopen werd het gaandeweg stil in de zaal. En opnieuw werd de winst gepakt door een van de heren, Frans Arrachart bleef Gerda Warmerdam met slechts één saldopunt voor. Het leverde Frans een applaus op en uiteraard mocht hij z’n naam bijschrijven op het bord van de Eeuwige Roem.

Met dank aan André en Marianne, was het ruim vijf uur voor we huiswaarts keerden, voldaan over een leuke middag.

 

De stand

[table “185” not found /]