OSB-1 – Lbf-3

 

Met nog drie speeldagen te gaan (inclusief vandaag) togen we naar Bodegraven, waar we mochten aantreden tegen het eerste team van OSB. Teambaas Frans Dames had aangegeven dat we rekening moesten houden met zo’n drie kwartier rijden, doch dat bleek een goed half uur te zijn. Zodoende meldden we ons tegen elven op het sportpark van onze opponent. “We” zijn Ineke Verbeek, Wim Hartman, Cees Vesseur, Ruud de Groot, Rob de Kruijff, Frans van der Kraan en Frans Snaar.

Een bakkie koffie, kort de teamsamenstelling bespreken en dan gaan we wat serieuzer worden. Ingooien en het speelveld verkennen. Dat viel nog niet mee, doorgaan dik grint met hier en daar een wat kale plek. We stellen ons erop in en daar gaan we.

Wim en Cees speelden het dichtst bij de kantine, daar waar de ondergrond een stuk minder dik was dan verderop. Dan weer eens voor, dan weer achter, maar uiteindelijk zorgden beide mannen voor de eerste overwinning, 11-13. Ruud en Rob startten in het midden uitstekend, kwamen met 0-6 voor, maar daarna was het slechts de opponent die de punten maakte. Niet gehinderd door enig geluk liepen ze punt voor punt over onze mannen heen, 13-6. Frans en Frans speelden op het dikke grint tegen het beste duo van OSB, Willem en Jochem. Tot 4-4 ging het prima, daarna was het alles OSB dat de klok sloeg. Je kon duidelijk merken dat zij dit terrein prima beheersten en elke bal was zo ongeveer goed. En anders hielp het verplaatsen van het but ze wel, 13-4.

Terug in de kantine, met een kop soep en broodje, bespraken we de situatie. De tripletten waren bekend en we spraken elkaar moed in. Ineke, Ruud en Cees speelden tegen het sterkste “vijandelijke” trio en ontbeerden geluk en de vorm van de dag. Tegen deze mensen moest elke bal goed zijn, anders kreeg je de punten om de oren. En dat bleek ook wel, het werd 13-7. Rob speelden met de Fransen tegen het gezelligste OSB-team, de kwinkslagen waren niet van de lucht. Het leek wel een ontmoetingsavond bij Lbf. We lieten ons niet van de wijs brengen, Frans K legde de bal ouderwets op de but en als dat eens mislukte schoot Rob de liggende boule wel weg. Frans S hoefde zich slechts te bekommeren op het maken van extra punten. En dat lukte ook nog, zodat we met 2-13 goedgemutst naar het kantien trokken.

3-2 achter en nog drie partijen te gaan. Thuis was het 4-4 geworden, het zou zomaar weer kunnen. Ruud en Rob troffen het niet tegen Willem en Jochem. Het lukte elke keer steeds net niet en ze zagen dat het de opponenten net wel lukte. Dat was dus een beetje vechten tegen de bierkaai, 13-5. Frans en Frans speelden een prima partij in het dikke grint, bij 0-6 kreeg de tegenstander opeens vier punten, maar daarna was het volledig aan beide Lbf-ers, 5-13. Het hing dus van Wim en Cees af of we een puntje mee huiswaarts konden nemen. Het ging in het begin redelijk gelijk op, maar het kwartje viel opeens steeds naar OSB-zijde. Een wissel tussen Wim en Ineke om het tij te keren leek goed uit te pakken. Bij 11-5 pakten ze vier punten en kwamen terug in de partij. De daarop volgende mène was van een degelijk bedenkelijk niveau dat de tegenstander nog boules over hield om de twee benodigde punten te maken, 13-9. En dus gingen we zonder punten naar de kantine, met een 5-3 nederlaag. De tegenstander was eigenlijk verbaasd dat wij onderaan in de competitie, we speelden zeker niet slecht…..

Even was de stemming wat bedrukt, maar allengs vermanden we ons en toen ook nog eens een schaaltje bitterballen op tafel kwam en de drank in de man, toen konden we naar huis……