Familiefietstocht HDV
We schrijven ergens in april wanneer Huug contact heeft met de Harddraverijvereniging Lisse e.o. (HDV). In het kader van het 150-jarig bestaan van de HDV is het weekend van 11 en 12 juni een weekend dat in het teken staat van allerlei activiteiten.
De vraag aan Lbf is of wij willen meewerken aan een familiefietstocht. De bedoeling is dat er 8 start-/pleisterplaatsen komen (waaronder Lbf), dat de deelnemers zich vooraf inschrijven en dat men zelf kan bepalen of alle 8 plaatsen worden aangedaan. Op elke plaats is voor de kinderen iets te doen.
Huug kennende kan hij moeilijk iets weigeren en dus is Lbf genoteerd als start-/pleisterplaats.
Na enkele nachtjes slapen komt het besef dat Lbf ook nog iets moet organiseren voor de kinderen, dat er barbezetting moet zijn, dat het sportpark er picobello bij ligt, dat…. En dan ook nog die vakantie die tegelijkertijd plaatsvindt. Om kort te gaan, Huug benadert mij, of ik iets voor deze dag kan optuigen. Maar uiteraard kan dat Huug, geen probleem.
Dus, Huug met vakantie, de bal ligt bij mij. Enig creatief denken brengt mij tot een zestal spelletjes voor de kinderen en uiteraard ook voor de meefietsende volwassenen, die toch een uitgelezen mogelijkheid krijgen om op onze banen hun kunnen te laten zien. Voor de kinderen bedenk ik dat we kunnen gaan bussen gooien (zoals op de kermis), dus vraag ik de barmensen om op de zondagen de soepblikken voor mij te sparen. Dozen vol heb ik gekregen, hartstikke leuk ook de reacties.
Uiteraard moet de dag in goede harmonie verlopen, veilig ook voor de kinderen die met die zware boules de spelletjes moeten spelen. Een beroep doen op onze leden zorgt voor een stortvloed aan spontane reacties. Het is heerlijk om op deze manier iets te kunnen organiseren, de hulp is altijd aanwezig. Super.
En dan wordt het spannend, 12 juni nadert met rasse schreden. Het weer werkt mee, een stevig stralende zon, rond de 20 graden en een verkoelende bries uit het westen. Ideaal fietsweer. ‘s Morgens ruim voor achten zijn Lucia, Koos en ik op het sportpark en zorgen dat de vaantjes en vlaggen worden opgehangen, zitjes voor de administratieve handelingen en alle benodigdheden voor de spelletjes. En uiteraard koffie, want rond kwart voor negen verwachten we de vrijwilligers.
Rond negen uur, wanneer de koffie is ingedaald, vraag ik de aandacht en leg uit welke spelletjes we gaan doen en wat een ieders rol daarin is. Kennelijk erg duidelijk, er zijn geen vragen. Er is slechts één “dissonant” vandaag, we hebben geen enkel idee op het aantal mensen dat de fietstocht rijdt en ook nog eens Lbf zal aandoen. Het kan dus zomaar zijn dat we heel weinig te doen hebben, maar ook dat het erg druk zal worden. We gaan het meemaken.
Iets na half tien komen de eerste fietsers aangereden en is het spel op de wagen. Maar even aankijken hoe de begeleiding bij de spelletjes gaat lopen, het gaat als vanzelf allemaal prima. Iets anders dan bedacht, maar daar gaat het niet om. Eerst boules ophalen, dan naar de eerste hindernis. Tussen de blokken door en de boule laten stoppen vóór de er achterstaande pion. Dat wordt gaandeweg de dag “overal tussendoor en niets raken”. Daarna in de cirkel zo dicht mogelijk bij het but gooien. Die was makkelijk. Vervolgens de boule laten stoppen tussen twee een meter uit elkaar liggen de linten, ook een makkie. En dan de uitdaging, de boule door een stuk plastic afvoerpijp rollen of gooien. Verbazingwekkend hoeveel kinderen dit goed deden en hoe weinig ouders hun kroost niet konden nadoen. Bij het vijfde spelletje gaan we drie pionnen proberen om te gooien. Dit is meteen de voorbereiding op het laatste spel, bussen werpen. Dit spel heeft alle aandacht van de kinderen. Ze staan soms zelfs mooi in een rijtje achter elkaar, willen allemaal meerdere keren gooien, het is een lust voor het oog. En het weer opbouwen van de toren is ook een spelletje op zich, de kinderen vinden het prachtig.
Bij alle spelletjes passen we de afstand wat aan op de leeftijd en grootte van de kinderen, zodat ze allemaal kans hebben het “goed” te doen. De vrijwilligers genieten zichtbaar van het plezier dat de kinderen hebben, prachtig.
Rond één uur arriveert blaaskapel “De Pretnoten”. In fleurig oranje spelen zij een klein half uur enkele bekende deuntjes en ontvangen alle aandacht van de aanwezigen. En daarna gaan we nog zo’n dikke twee uren door met waar we mee begonnen waren: mensen vermaken. Tegen vieren is het zo’n beetje afgelopen en met elkaar ruimen we alles weer op. De eensgezindheid is groot. Uiteraard moeten we de middag nog even evalueren en dat doen we onder de parasols met een drankje erbij. De algemene beleving van de dag is dat we een prima prestatie hebben geleverd, maar ook veel plezier hebben gehad.
Dank aan allen die hebben meegewerkt aan de voorbereiding en uitvoering van deze dag. Ik ben trots op ons allen!!