2023 Eeuwige Roem toernooi februari
André had voorafgaand aan dit toernooi maar liefst 47 aanmeldingen ontvangen, een wat ongelukkig aantal. Alle voorbereidingen waren weer getroffen, de hete koffie en thee stonden gereed, Marianne en Lucia serveerden alles vakkundig en snel uit, en vanaf een uur of een stapten de spelers binnen. André wachtte hen op met de bekende “blauwe briefjes”. Vijf voor half twee, er waren 48 spelers binnen en met dit aantal konden 12 banen worden bespeeld. Dus na het openingswoordje togen die 48 mensen naar de hal, zochten de toegewezen banen op, ontmoetten medespeler en tegenstanders en al rap vlogen de eerste butjes naar de overkant.
De banen waren de dag ervoor wat extra nat gemaakt, dat was goed te merken op de banen 1 t/m 7. Soms liep je op te soppen en ook de schoenen werden aardig smerig. Detail, zullen we maar zeggen, het ging tenslotte om het spel en gezelligheid. Nu was het ook wel wat frisjes aan het begin, maar allengs de middag vorderde leek het wat warmer te worden. Het zonnetje scheen uitbundig en bracht wellicht wat warmte op de hal waardoor het binnen warmer leek.
Al snel waren de eerste partijen tot een einde gekomen, de combinatie van spelers blijkt toch wel van doorslaggevende aard. Als de vorm bij een (of twee) van het duo er niet is wordt het bijzonder moeilijk om de winst te pakken. Soms zelfs gaat men naar de kantine op het forse achterwerk van Fanny te kussen. En als je het geluk hebt dat het een beetje (erg) meezit, dan zit je ook vaak aan de goede kant van de score. Vaak veren mensen op als ze menen met een van de “cracks” te mogen spelen. Maar ze moeten dan niet vergeten zelf ook goed te gooien en vooral niet teveel op de ander te leunen. Tenslotte heeft de “crack” ook maar drie boules….
Wat altijd weer opvalt is dat velen met groot plezier spelen. En dat weegt wat mij betreft toch zeker op tegen presteren. Beide bijeen is natuurlijk helemaal prima, maar dat is niet altijd iedereen gegeven. Een slechte boule gooien we op ons niveau bijzonder regelmatig en daar kunnen we maar beter een grapje over maken dan elkaar op de huid te zitten. Je moet maar zo denken: Als je elke boule goed kunt spelen had je hoogstwaarschijnlijk op een WK meegedaan. Maar dat blijft voor ons wellicht wishfull thinking….
Tja, en er werden ook nog drie partijen gespeeld zo tussen de bakjes koffie door. Ruim voor vijven sprak André (eindelijk) de verlossende woorden. Degenen die niet drie partijen hadden gewonnen wisten het al, de overwinning was niet aan hen besteed. Er bleven negen kanshebbers over, drie gewonnen partijen. En dan gaat het saldo tellen. Met een saldo van onder de 20 weet je het eigenlijk ook al wel: Er zal wel iemand met een hoger saldo zijn. En dat bleek ook. Peter van Dijk, meervoudig winnaar van een Eeuwige Roem toernooi was ook vandaag alle anderen de baas. Hij gunde z’n tegenstanders makkelijk 10 punten en nam er 39.
Dus met een brede lach op het gezicht liep Peter naar de bar, om daar uiterst serieus voor alweer de derde maal z’n handtekening op het grote bord te zetten. Proficiat Peter.
De uitslag
|